çıplak su ağaçları gibi tarihsiz büyüdü bu kent
hep fazlasıyla istedi öbek öbek yuttuğu hüznü her dem
şarap şişesinden bir yükselip bir inen
şüpheci çığlıklarıyla deli gömleğini giydiğinde yine
karanlığındaki tuz dişlerindeki can
duvarı kanatan bir matkap deliğince
derindi yüzeyinden taş boşluğa sunulan düşün
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta