Kral mısın Kul musun?

Hani sendin tek kral, ey insancık âlemde?
Bu korkun ne o zaman, bir küçücük pireden?
Mikrop girse kanına, kalıyorken elemde;
İş atmaya geldi mi, dem vurursun nereden?

Kaçırırken uykunu, bir muhtemel tehlike;
Nerden çıktı be aciz, söyle hele meliklik?
Yakışır mı havf etmek, bir sinekten melik’e?
Hiç boşuna şişinme, olmaz böyle maliklik.

Muhtaç etmiş seni Hak, elden cüda böceğe!
O yapmasa ipeği, giyemezdin, üstüne!
Nasıl olur bir kral, bir tırtıla baş eğe?
Buna rağmen sen yine, kul ararsın büstüne.

Arı denen o kuşçuk, sunar sana bil balı!
Var mı sende bay kral(!) şu kadarcık beceri?
En azından kralda, benzer şeyler olmalı!
Sükûttaysan sen yine, yok o savın geçeri.

Vazgeçip az şahlıktan, kul olmayı denesen?
Belki Allah uhra’da, eder seni bir sultan.
Şayet memnun kalmazsan, dön göreve yine sen!
Gelene dek o ölüm, devam etsin laf sulta’n.

Bence kulluk evladır, krallıktan ey âdem!
Çünkü Hakkın resulü, istemedi o şeyi.
Ümmetiyim diyorsun, o nebinin sen madem;
Yeğle sende kulluğu, mevzu etme şu şeyi!

Abdullah Toroslu
08.08.2013-İzmir