Kral Çıplak Şiiri - Mine Özdemirtaş

Tam puan alınması garantilenmiş,
Bir sınav sabahı gamsızlığında;
Şakıyıp duruyorlar, kafamın içinde bir yerlerde.
Ama, ; Ben hala
Dokunabilmiş değilim. O harika kuşlara.
,
Sanki; tertemiz bir yağmuru müjdeler gibi,
Yapış yapış bir nemi,
Hiç beklenmeyen bir öpücük misali;
Yanağıma değdirse de hava;
Yüreğimi köpük köpük yıkayabileceğim
'Bir sağanak 'inmedi daha.

Eminim! Bir yerlerde bir kaçış noktası var.
Ve ben; o çıkışı bulana kadar;
Sakinliğine sığınmalıyım yüzsüzlüğün.
Sonra;
Bütün düşlerimi alıp kucağıma;
Sek sek oynar gibi ustaca,
Bir adım ve bir adım daha
Yaklaşmalıyım kaçınılmaz sona.

Bir ninni kalmış aklımda. Bilirsiniz işte! .
O ninnide; sıcacık bir kadın sesi
“Her çocuk kendi masalının sonunu kendi yazar” der ya
İşte benim de kendi masalımda
Ve her satırında
“Kral çıplak “daima

Hiç örülmemiş bir duvara; Ta çocukluğumda,
Masum ellerimle astığım; 'görünmeyen ayna'da
Şekillenen şu; 'yansıma 'var ya?
O; Benim masalımdan firar etmiş
Bir tekerleme aslında.
Hani derler ya ? “ Onlar ermiş muradına”
Hadi Ya! ! ! ! !