Kozbeylili Anneme Şiiri - Yücel Barut

Kozbeyli sırtlarında akşam oldu mu
Buram buram yayılır çam kokusu
Denizden genç kız gibi salınır gelir meltem
Değişiverir köyümüzün yorgun dokusu

Akşamında,sokak lambaları yandığında
Parke taşlarına yansır sarı aydınlık
Kızlar evlerindedir pencere önünde
Gençlik sokaklarda çığlık çığlık

Birden belirirsin Fula Dağı'nın eteğinde
Vermişsin sırtını dağa,durmuşsun yağmur duasına
Yağmur başlamıştır çoktan gözlerinde
Yüreğin bir başka ağlar gurbet türkülerinde

Başlar yağmur,yeşerir umutların,yeşerir ot
Hazırdır sepetin,çapan,yüreğin bir tutam umut
Durduramaz seni ne yağmur,ne kar,ne fırtına
Ortaklar'a ilk cuval otla selâmını yolla

Gezersin hendek hendek,tarla tarla
Bilirsin otun iyisini,hasını,para edenini
Toplarsın çuval çuval,indirirsin şehre
Leyli mektepteki çocuklarına harçlık olsun diye

Kozbeyli sırtlarında akşam oldu mu
Buram buram yayılırken çam kokusu
Denizden genç kız gibi salınıp gelirken meltem
Seni özlüyor,anıyorum hep seni annem.