Kozanlı Şiiri - İmdat Çakmak

Gönül arzuluyor her an görmeyi
Yemyeşil köyümden güller dermeyi
Kaleye çıkıpda hasrete ermeyi
Nasip olur inşallah köyüm Kozanlı

Çocukluğumda kuzularımızı güderdim
Dukkanlara borçlanir sonra öderdim
Eşşeğim vasıtamdı heryere giderdim
Gözlerim nemlendi köyüm Kozanlı

Sabah ezanında tezeğe giderdim
Sinirimden muhannete kızardım
Ogün gün boyu uyuklar gezerdim
Anılarda yaşayansın Kozanlı

Karalar bağladın bir çok kez sende.
Agıtlar yükseldi canlı bedende.
Zaman geçdi anılar kaldı sende ve bende
Zamanlarda yaşayansın Kozanlı

Geçdi yıllar çocukluğum ve gençlik
Sazım isyan ediyor etmiyor eşlik
Değirmende kazandığım ilk harçlık
Aklımdan çıkmıyor köyüm Kozanlı

Yaban ellerinde yaşam sürüyor
Gündüz hayal gece rüyam oluyor
Ömür yolculuğunda çilem doluyor
Son durak sendedir köyüm Kozanlı

Helalinden kazanılan aşımız
Gurbet ele göçdü bir çok kişimiz
Bir başkadır köyde yazımız kışımız
Sen nelere şahitsin köyüm Kozanlı

Ölenlere rahmet kalanlara sıhhat.
Acısıyla tatlısıyla sürüyor bu hayat
İnsanlarn telaşi sürecek elbet
Sen yürekde yaşayacaksın Kozanlı

Gönül kırma dostu düşman eyleme
Toprakdan gelensin isyan eyleme
Yaran derin olsada sırrın söyleme
Saygıyla sevgiyle kal köylüm, Kozanlı

İmdatım köyümden uzak kalmışım
Derin hayellere yine dalmışım
İyiden kötüden nasibim almışım
Muhanete muhtaç etme Kozanlı