Köz'e ne gerek Şiiri - Salih Yıldız

Dil varken dünyada köz’e ne gerek
Konuştukça ateş saçar her yana.
Bazen zehir olur, bazen zemberek
O dosttur kendini, bilen insana…

Dil söyler kemiği yok ki takılsın
İsterse ortalık, har’la yakılsın
Sağlam yer kalmayıp her yer yıkılsın
Perişan eder de, ot tıkar cana…

Dil yarası, kanser urundan beter
Biri kıyameti koparır, yeter
Viran eder gönlü, baykuşlar öter
Hicran ile hüzün, doldurur hana…

Dil ile savaşlar biter ve başlar
Nice dostlukları tez elden haşlar
Zehirlenir onca tatlıca aşlar
Lüzum kalmaz başka güçlü düşmana…

Vücutta bal yapan bir uzuvdur dil
Sevapları kapan nur uzuvdur dil
Bazen sirke satan hür uzuvdur dil
Dil bu dil garibi, şaştım şaşmana…

Bazen dil sohbete en güzel alet
Zikreden; onunla yakalar devlet
Garibî yârinle candan muhabbet
Dil ile başlar da döner ummana…