Köz Şiiri - Emine Akkurt

Gece sessizce fısıldıyor
Bak yine tek başınasın diyor
İçimde buruk bir acı
Bir ömür geçiyor usulca derinden.

İnsan dağlanan kalbine şunu soruyor
Değdi mi söyle yanmaya
Yüreğim doldu taşıyor
Kalem çaresiz yazamıyor içimdeki söyleyemediklerimi.

Uykular firar
Yürek yangın yeri kor kor
Dilde bir kement
Susmalarda boğuluyorum.

Aklımdasın Allah kahretmesin
Aşk kaç dilde söylenir bilmem ama
Acisının dili yok sadece köz köz yakar.