Koyup Gitme Şiiri - Osman İslam

(Koyverdun gittun beni Allah'undan bulasun
Kimse almasun seni yine bana kalasun
Sevduğum senun aşkın ciğerlerumi dağlar
Hiç mi duşunmedun sen sevduğun boyle ağlar

Gelevera deresi iki dağun arasi
Yuzunden silinmesun piçağumun yarasi)

KOYUP GİTME

Göklerin en genişi
Bulutların en mavisi
Ormanların en yeşili
Bana seni haykırıyor
Gitme kal diye bir ses
Yankılanıyor semada
Duysan ölürüm
Bir de gitmesen

Koyup gitme yabanlara
Yaban ellere nolur
Seni yüreği kadar seven
Biri var ki yok olur

Gitme demek bir ah
Kal demekse zulüm
Belki çok günah ama
Yine de kal be gülüm

Gidersen eğer
Kanım gider canım gider
Belki nefes alırım ama
Yüreğim çöker

Ve bak bana bak inan
Bulamazsın bunca seveni
Bunca düşünen bir deli
Hatta kendini feda edeni

Sana şiir yazmak değildi maksadım
İçimi dökmekti delicesine
Çünkü gönül razı değildi
Sevdiğinin gitmesine

Gitme kal diye bir ses
Yankılanıyor semada
Duysan ölürüm
Bir de gitmesen