Koyun ve İnsan Şiiri - Bediioğlu Tarkan

Bir genç bir alime gelir ve derki….
Ey alim sen çobanım ol ben olayım sana koyun…
Ne emredersen onu yapayım…
Nerde dur dersen orada durayım…
Sen nereye gidersen hep peşinde olayım…
Ne verirsen onu yiyeyim..
Sadece gösterdiğin yoldan gideyim…
Söylediğin kadarıyla yetineyim, sormayayım, sorgulamamayım sadece kabul edeyim…
Alim gence cevap verir…
Ey genç..sen insansın senden olur mu hiç koyun…
Eğer koyun olmak makbulse…
Neden insan var ve ayrıca koyun
Hadi oldun diyelim koyun Allah vergisi aklın neresindedir koyun..
Miden otu kabul etmez sırtın odunu…
Benden sana kitap olur al oku
Benden sana bilgi olur al düşün sorgula..
Benden sana işaret olur düşün şüphe duy…
Ben haşa mutlak değilim belki seni uçuruma iterim…
Koyunu da yaratan Allah insanı da
Bence var bir cok hikmet farklılığında……ya sence yok mu!