Köyün Delisi Şiiri - Halil Kesken

Hep küçük gördün beni, ne beklerim ki senden
Hiç bir farkın kalmadı, mezardaki dedemden
Gül bakalım halime, kahkahalarınla gül
Ha denizden yol bekle, ha kayadan gonca gül
Ha çölden bulut bekle, ha senden biraz umut
Unut güzelim unut, dediklerimi unut
Aşkımı hep yok saydın, hadi beni de yok say
Bende kalan tek şeyin, saçlarının kokusu
Senin için neyim ki, bana onu da çoksay
Al vereyim her neyse, o kokunun bedeli
Her şeyimi veririm, bana desen de deli
Divane deme diye, veremem ki sus payı
Çoktan vurdular bile, alnıma o damgayı
Bu sevdadan sonra sen, oldun gönül perisi
Beni de gören diyor, işte köyün delisi

Kendimi bitirmişim, yoluna baka baka
Aklımı yitirmişim, kafama taka taka
Önüme gelen söyler, dünyada daha kız çok
Senin olan bitenden, aşkımdan haberin yok
Ne hallere düşmüşüm, bilsen senin yüzünden
Bir damla yaş akmaz ki, benim için gözünden
Nasıl da kıskanırım, bir kayaya el sürsen
Gözümü bile kırpmam, ellerinle öldürsen
Başım hep öne eğik, izini görürmüyüm?
Acaba rüzgar esse, tozunu görürmüyüm?
Şimdi hak veriyorum, Mecnun ile Leyla’ya
Belki ben de dönerim, aşkın ile Mevla’ya
Bu sevdadan sonra sen, oldun gönül perisi
Beni de gören diyor, işte köyün delisi

Halil KESKEN 20.08.2004