Köyümüz Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Yeşil gölgelerine doğan,sabah güneşinin aydınlattığı,
Kalplerimizde bir sevda anıtıdır,doğduğumuz köyümüz.
Şu hayat kalburunun,harman yeli gibi savurup dağıttığı,
Ekin başakları arasından süzülen,rüzgardadır öykümüz.

Dinle arkadaş,sabah yelinde tırpandan yükselen sesini,
Hangi bağların üzümüydün,hangi tabağa koydular seni.
Aynı toprağın kuru ayazında doğmadı mı bedenlerimiz?
Gönül heybelerine dokunan aynı renktir,desenlerimiz.

Aynı servide dal,aynı söğütte yaprak,aynı dağın rüzgarı,
Üstümüzden estikçe dökmedimi hazan dolu sonbaharı?
Bir söyler,bir dinler olmadık mı,şu dikmenli patikalarda,
Nice derdi beraber sarmadık mı,inleyen şu kasnaklarda.

Aynı halayın içinde kavuşmadı mı,kollarımız kardeşçe.
Bizi vicdanlarda birleştiren,gönüllerdeki hangi kelepçe.
Gelen de bizin giden de biziz,var mı sözünden dönen?
Ayak izlerimdir halâ,şu tozlu yollarında yorgun görünen.