Köyümün kadını? ? Şiiri - Navruz Kaplan

Eşarp baş da bağlı kurumuş dudaklar
Ocakta aş pişiyor tandırda lavaş var
Gecesi kadının yatarken bebe ağlar
Köy kadını fedakar erkeye arka durar

Bağlarda türkü söyler gün gelir ağıt yakar
Göhsünü gerer köyde çocukları büğüter
İşi bitmez kadının tandır soba kış günü
Köy kadını çalışır saymakla bitmez marfet

Köy kadını fedakar mal canın yongasıdır
Ayak yalın çocuklar zaman yok papuç giysın
Öylemi sever köylü tutumu bırakmaz ki
Köy kadını arkadaş hem yoldaş çok arkadır

Gül ona oyna onla dikkene bırakma batsın
Bülbül ol yanında öt sana yaslansın kadın
Köyde güven gerekir geriye sevgi kalır
Köy kadını sevmişse tutuğunu kopartır

Toprak kadın sevgidir ver korkma sen
İnci vardır gerdanda korkma senin kadının
En güzel olmalıdır çok çalışmış bu kadın
Köy kadını çalışkan güzel papucundan var

Nazar değmez köylüye ter akmış hakediyor
On parmakta on marfet kim çok kazanmıştır
Kızı kızaan gider tarla ağlar kim dinler
Köy kadını çalışkan süt sağar yoğort yapar

Navruz hayran köyüne salmanca yoncaı var
Yiyenlere sorarsan damakta kalır tadı
Kim demiş efendidir bundan seksen yıl önce
Atatürk döğuru demiş bize cumuhuriyet hediye