Köyüme gidesim gelir Şiiri - İmam Sürensoy

Gurbet elini geze geze usandım
Bilmemki bu hasrete nasıl dayandım
Özledikçe köyümü yandıkça yandım.
Başımı alıpta köyüme gidesim gelir.

Diyar Diyar gezdim görmedim fayda
Horlandığım dışlandığım bana kâr kaldı.
El diyarı insana yurt olmuyormuş.
Başımı alıpta köyüme gidesim gelir.

El kapıları bana döndü demire.
Yüreğim yana yana döndü kömüre.
Yazık ettim geçen bunca ömüre.
Başımı alıpta köyüme gidesim gelir.

Her taş Kendi yerinde ağırmış meğer.
İnsan kendi yurdundan görürmüş değer.
Bir gün gurbet elinden ölürsem eğer.
Köyümün toprağına defn edin beni.

Nafile dolaştım Dağ ile taşı.
Bir yere sığdıramadım bu garip başı.
Ağız tadı ile yiyemedim ekmeği aşı.
Başımı alïpta köye gidesim gelir.

Özledim köyümde yolma orak biçmeyi
Özledim çawida soğuk su içmeyi.
Özledim tozlu sokaklarında gelip geçmeyi

Ayrılık beni bitirdi imamı kınamayın.
Sizinde hasrete düşmeyeceğinizi sanmayın
Şehirlerin şaşaasına şatafatına sakın kanmayın.
Başımı alıpta köyüme gidesim gelir