Köyüm Yoncalı Şiiri - Vezir Pehlevan

Özledim Sılamı gittim Köyüme
Selam verdim kavim-kardeş soyuma
Kalanlar düşmüşler, geçim hayına
İnsanların Güler, Yüzü Kalmamış.

Komşular değişmiş, hepsi bir alem
Şehirden gelene, vermiyor selam
Küçüğü büyükle, etmiyor kelam
Sevginin-saygının Sözü kalmamış.

Çatılar bozulmuş, Evler yıkılmış
Köyde Kalanların Beli Bükülmüş
Mektebi kapalı, Bayrak sökülmüş
Muhtarın verecek Pozu kalmamış..

Meraları Sarmış, Deve Dikeni
Tedavülden kalkmış, pelit nekeri
Tarlalar Nadas'ta, Yok bir Ekeni
Harmanı Samanı Tozu kalmamış.

Otağlar kapanmış, ocak tütmüyor
Bahçeler kurumuş, Bülbül ötmüyor
Şimdiki Neslimiz, Köye Gitmiyor
Öküzü, Tosunu, Yozu Kalmamış..

Ustalar Yapardı, Tırmıkla Yaba
Kış Boyu yanardı, Kuzine soba
Kazanda Peyniri Süzerdi Goba
Keçisi, Davarı, Kuzu Kalmamış.

Dursun Pehlivan'ın güreş tutması
Emrullah Çavuşun, Nara Atması
Şafakta Horozun, Aşkla Ötmesi
Tavuğu, Cücüğü Kazı kalmamış.

Seyran ettim Yaylak, Kışlak Şavulu
Şero çalmaz olmuş, Zurna Davulu
Pala Emmi Üflemez, Kaval Tulumu
Örf, Adet Törenin Özü kalmamış.

Tavada Hoplardı, Mafişle Pişi
Ocakta Dönerdi, Kebabın Şişi
Nenemiz yapardı, Keloğlan Aşı
Kaynana Gelini, Kızı Kalmamış

Aşık Coşarı, Besteler Yazardı
Turna avazından Mana süzerdi
Değişler Söyleyip, Ağıt dizerdi
Duvara Asılı, Sazı Kalmamış.

Der Vezir dinleyin, dostlar sözümü
Memleket sevenler açsın gözünü
Köye Gitmektir, Bu işin Çözümü
Şehirlerin Tadı, Tuzu Kalmamış...

14 Ekim 2008 / İNEGÖL
----------------------------------
Vezir PEHLEVAN