Köyüm Seni Özledim

Ne güzeldin eski halinle
Bir huzur vardı sokaklarında
Samimiydi, güler yüzlüydü insanların
Herkes tanırdı birbirini
Evlerin kapıları açık kalırdı
Her iş kalabalıkla yapılırdı.
Mahalle aileydi.
Duyduğun her yemek kokusu,
Hangi evde pişerse pişsin,
Kokusu duyulan yere de düşerdi.
Kimin ne derdi, tasası varsa
Cümle âlem bilirdi.
Subaşı gençlerindi.
Kahveler babaların.
Sokaklar çocukların.
Tarlalar anaların.
Tarhana, bulgur, salça, makarna
Günlere bölünür, beraber yapılırdı.
İğneyi Makbule Hala yapardı
Ayakkabı tamirini Mehmet Ali Amca
Ne ararsan vardı Bakkal Süleyman’da
Terzi Cemal dikerdi üst başıda
Un, değirmenci Ahmet’ten alınırdı çuvalda
Bebekler avutulamayınca,
Eğesine bakardı Cemile yengem.
Karnı ağrıyanın, beli ağrıyanın,
Göbeği kaçmış mı diye bakardı Aret Annem.
Ramazana yufkaları Dursun Abla açardı.
Dümbeleği Teslime Abla çalardı.
Davulcu Yaşar’dı davulcumuz da.
Aşureler kazanla pişerdi.
Çocuklar başında beklerdi.
Arifeler hiç boş geçmezdi.
Ya külür, ya helva
Evin yada komşunun
Küçük kızı dağıtırdı çoğunlukla
Ne dağıtırsa dağıtsın,
Topladıklarıyla boşalmazdı tepsisi.
Aaa…
Hiç unutulur mu köyün ebesi
Zeynep’in ananesi
Elleri öpülesi.
Ben senin eski halini çok özledim
Köyüm diyemiyorum, şehre benzedin.
Araba geçmeyen sokaklarında,
Yakan top oynamayı özledim.
Bütün mahalle bir arada
Körebeyi, İstop oynamayı, ip atlamayı
Yananı cezalandırmayı birde.
Yüksek binaların içinde ölmüş komşuluklar
Ya dershanede, yada kursta çocuklar
Suyu da kalmamış subaşının.
Hani nerde alabalıkların?
Bir kalan keşkek var düğünlerde, eskilerden
Sakın o da yok olmasın.
Ayrancılar, köyüm, memleketim
Çocukluğum, gençliğim
Gidenlerinle, kalanlarınla
Her halini çok özledim