Köyüm Şehre Dönmüş Şiiri - İbrahim Şahin 2

KÖYÜM ŞEHRE DÖNMÜŞ

Dağlarında sürüler kalkardı, seherde örüye
Çoban uyku sersemi yürür, sürüye sürüye
Dokuz koyak, dokuz kepir varılır Kızılörü’ye
Gün vurur Buzluca’ya, duyulur kekliğin sesi

Gün bir örken, iki örken, dağ taş insan kaynar
Her ağaç dibinde yarı dolu, yarı boş kazan kaynar
Ardıç diplerinde çatılır yay ağaçlar, yannıklar gerilir
Bişekte yoğurt köpüğe, köpük de yağa, döner durur

Evler terk edilir, yurtlar tarlada, dağda bayırda
Çeşme başları haber alma, haber yayma yeridir
Koyulaşır sohbetler, vurur gün ikindiye, bir telaş
Uydurulur acı dolu bir hikâye, kapanır zarar ziyan

Aylar bilinmez, günler bilinmez, saat hiç bilinmez
Üzümün koruğu, üzümün sarısı, pekmezi aylar olur
Ekin- deste, düğen, birinci kinci harman, günler olur
Günün doğuşu, ağacın, dağın gölgesi de saatler olur

Akşam karanlığı, tünemiş tavuk ağacın dalına
Öküz- inek, at- eşek bağlanmıştır ağacın köküne
Hepten doluşulmuştur bir çulun, bir çuvalın altına
Çocuğu yıldız sayar, ana- baba da yarının işlerini

Geceler gündüze, gündüzler geceye katılır
Can dişe takılır, tırnak tırnak kazınır dağ bayır
Ekin biçilir, derilir, dağın bayırın otu yolunur
Ahırlar dolar, sandık, küp, kese ne varsa dolar

Dağlar karını yığar, beyaz kefene bürünür
İşte o zaman tüterdi, tek tek köyde bacalar
İşte o zaman, köy köye benzerdi, yol yola
Hal hatır sorulur bir bir, tatlı sohbetler kurulur

Şimdi asfaltlar döşenmiş köyümün yoluna
Evler balkon, balkonlarda keyf çayları, kahvesi
Sokaklar, evler ışığa boğmuş, gökler apaydın
Köyüm makûs talihini yenmiş şehre dönmüş

Esmer tenler beyaza dönmüş, al al yanaklar
Boğum boğum nasırlar kavlamış el, ele benzer
Keçe saçlar yunmuş taranmış, bitten arınmış
Köyüm makûs talihini yenmiş şehre dönmüş