Köyüm- 3 Şiiri - Halil Aydın

KÖYÜM-3
Doğduğum topraklara geldim de duruldum
Baktım da geçmişten dünden vuruldum
Anam babam çoktan göçtü evimiz virane
Gördüm kapımız kitli elim ayağım tutmaz oldu..

Üzüntümden san ki gözlerim karardı
Bir taş üstüne oturdum da, öylesine
Ne yapacağımı bilmeden içim titreyerek öyle kaldım
Baktıkça avluya geçmişin hayallerine daldım...

Kapıyı açtım da evin içine girdim
Her taraf didik, didik edilmiş, kitaplarım saçılmış
Orta sergende kahve takımı yerlerde kırıkları saçılmış
Sergenlerde kap, kaşıklıkta kaşık kalmamış...

Vurulmuşa döndüm kimler girmiş içeri
Kitapları yırtmışlar atmışlar, etrafa saçmışlar
Anılar yerlerde yırtıp, yırtıp atmışlar
Ne istemişler anlamadım, şaşırdım..

Bahçemizi yol yapmışlar, sığırını davarını salmışlar
Kimi traktörünü, aletlerini park etmiş
Kimi bahçemize maydanoz tere ekmiş
Kimileri kurbanlarını bahçemizde kesmiş...

İyice bunaldım, daraldım, kendime kızdım
Gelen giden düşmüş talan derdine
Hayallerim sanki gazel ekmiş gönlüme
Bir kimsesizlik duygusu çöktü yüreğime
HALİL AYDIN (Sizden biri)