Yeter artık-2 Şiiri - Halil Aydın

YETER ARTIK 2
Bu kadar acı gözyaşı
Hıçkırıklara boğdu vicdanı olan insanı
Bu yaşananlar; küllenen köz gibi
İçin, için yakıyor insan olanı
Yeter artık çekemez olduk bunca acıyı
Fidan gibi genç askerlerimiz
Toprağa düşen, düşene
Çocuklarımız, kızlarımız analarımız
Çığlık, çığlığa yeter artık
Anaların kalbi dayanmıyor artık
Bunca çekilen acıya

Kimi öksüz büyümüştü
Kimi anasız; kimi babasız
Yetiştirme yurdunda
Büyümüştü bazıları
Kiminin evi yıkık, yâda sıvasız
Fakir insanların çocuklarıydı
Sözleşmeli asker, özel hareket polisi
Olmuşlardı
Şimdi çocukları kaldı öksüz
Nasıl dayanır insan olanın yüreği
Kader yeter artık
Gelme üstümüze, üstümüze

Yetim kalan çocukların başları öne eğilmesin
Onlar isteyerek gelmediler bu dünyaya
Şu küçük yaşta onlar bu kadar acı çekmesinler
Ne yapacaklarını, çaresizliklerini
Gelecek günlerini düşünerek
Başları eller arasında
O yetimler gelecek günlerini
Çaresizliklerini bari düşünmesinler
Hayat onları sorgu üstüne
Sorguya bari çekmesin

Tekrar acı çekeceklerse
O çocukları hemen öldür
Yetmez mi çektikleri bunca acı
Bu yaşananlar volkan gibi
Krater acıyor yüreklerde
Söylenecek çok sözler var ama
Ne çok küfürler geçiyor içimden
Tam da dilimin uçun da
Vaz geçiyorum kendi kendime
HALİL AYDIN (Sizden biri)