Koyu mavi Şiiri - İlyas Kaplan

gözlerimden damlıyor bir garip hüzün
topluyorum kimsenin göremediği yalnız bana bırakılan yarınları
yüreğimi yararcasına üzerime düşen temmuz sıcağını
geçmişin hesabını yaparken ve susarken

fısıltılar dolaşırken kulaktan kulağa
zihnimin tavanına bakan canlı cansız yüzler görüyorum
içimde mahrem sandığım bir çok şeyi
toprağa, suya, havaya gömüyorum

kalbimin ellinci meşalesini yaktım
gecenin hoyratlığını yanıma alarak
tanıdığımı zannettiğim caddelerin ademleri bir de
yaşı tutmayan tozpembe umutları da

ne acı hala hayatın ipine sarılmış olmak
koyu bir maviliğin içinde gözlerim hep uzaklarda
izlerini keşke silebilseydim geriye kalan hatıraların
zamanın hangi kıyılarına ve hangi uçurumlarına bıraktığım

adı konmamış alevlerden kaçmak da yalan artık
menekşe kokulu duygularımı yoran bu şehir bana acımasız
sokak ışıkları yanmadan daha da geç olmadan
tükenen umutlarımı da alarak gidiyorum

REDFER