Koynunda Kucağında Şiiri - Nuh Karaaslan

Derdest sevdanın koynunda,
Ala bulanmış avcının elindeki madalyon,
Sanki yaşam
Sıralanmış domino taşları...
Domino taşlarının en küçüğü umutlar, 
Devrile devrile, 
Hızlanarak,
Ulaştığı yol;
Vuslat çıkmazı,
İnat yokuşu,
Halden anlamaz virajı...
Tüm çıkmazlara, 
Çıkarma yapmak yakın....
Sergüzeşt hayalin yolcuları,
Kervan sapkın,
Kervan yorgun...
Eşkıya aşklar başıboş, azgın...
Kudurmuş ruhlar;
Sapkın! Sapkın! Sapkın!..
Ki
Madalyonun diğer yüzünde,
Masumane ilmin erdemine eren kalp; 
Meftunu olmuş,
Ömür törpüsü; ceylan gözlere,
Maralımsı sözlere, sevap...
Zira 
Aşk lâl dillerde;
Helal! Helal! Helal!..
Kınalı ellere, etik sayılır mı nağmeler, yitik?
Lahza yalnızlıkların içerisinde,
Kelebek ömürlü aşklar, uçucu, konucu... 
Gecenin bukresinde sahiplenilen, tüm aydınlıklar;
Kucaklanmaz sanma!...