Koynumuzda Şiiri - Kamal Ataman

Ardından geceyi, güne inşa ettim.
Benim misin demedin be vicdansız yâr!
Bakışlarını gördüğüm düşe benzettim,
Sen hülyalardan belirmedin bana
Pek bi’ çaresizim sanki
Yahut pek de bi’çaresiz
Günü düşüşünden ben kurtardım sabah
Benim misin demedi o güneş dahi
Ve şehrin hüznüne hüzün katan ben,
Geceler günden daha sıcak
Lakin buz gibi bir sabah bizi bekliyor bak,
Koynumuzda ısınalım diye birlikte.
Bizde o cesaret var mı, o başka
Biz de yürüyelim mi şu aşka?
Ağlamak mı gerek o ölü ormanda
Ağlamak mı, sırta dönüp?
Ya da bu beyhude umutları söndürüp
Yürümek mi bu soğuk havada?
Belki de tüm duygular donar,
Belki ruhum böyle huzur dolar?