Köylünün Neşesi

İhtiyar bir köylü vardı
İçinde bahar gezdiren
Ne yana dönse güneş gibiydi
Bir aydınlık, bir ferah
Kıskandı bir genç neşesini
Sırrına ortak olmak istedi
Kendi hâlini önce söyledi:
Neye baksam görünür
Bir bedbinlik bir keder
Bunca dert varken âlemde
Gün aydınlığında hep yüzün
Kapına uğramaz mı hüzün?

Elma ağacına yaslanmıştı ihtiyar
‘Ben şeker kamışıyım’ dedi
‘İçimdeki şeker de Rahman’
O’dur her derdime derman
Boş kuruntulara dalmam
Hele baş gözüme hiç kanmam
Yaklaş! Sırrımı sana ayan edeyim
Tutasın diye bir nasihat diyeyim:

Zâhire bakıp kabukta kalma
Ağacın içinde gizlidir elma
Her mevsim istersen bahar
Gir içeri, ‘sen sen de bul karar’