Köyüm Ve Hayât Tarz-ı Şiiri - Mehmet İslami

Bekliyorken Tarık dede
Ayı Ayhan teklemede
Sincap Salih bu senede
Fare Fahri tenekede

Güdük Galip, dağım diyor
Zübük Zafer bağım, diyor
Serçe Sabri çağım diyor
Çolak Çetin gir küvete

Haylaz Hayri Çamur Çelik
Şeker Şerif Durmuş delik
Ciğersiz Cemil gündelik
Karşılık Emin efede

Zebil Zeynel havalarda
Sebil Sabit ovalarda
Mecnûn Mehmed kovalarda
Yorulur Yaşar gitsede

Gül Gülperi Ellâh diyor
Has Haceri su istiyor
İSLÂMİ kevser veriyor
İsmâîl’i ünlesede

Odun Orhan elde nacak
Fil Fahrettin kırık bacak
Batık Bahri kucak, kucak
Kozalak arar meşede

Ömür tüketendir dehr’i
Zilli Zühre verir zehri
Kör Kâzîm çekiyor kahri
Masûm Mûsâ göz düvede

Tavşan Temel Rezil Remzi
Kaçak Kâmil Fersiz Fevzi
Zanni Zâkir bekler mevzi
Haklı Halil İskelede

Hatçe Hatun allı Âyşe
Başımız tacı dört köşe
Sabır Sabri’deki şişe
Kaypak Kadir iskemlede

Durgun Durmuş Kalas Kerim
Mor Muzaffer nerde derim
İSLÂMİ incele derim
Korkak Kahraman siperde

Nursuz Nuri Hancı Hasan
Hasır Hüsmen Mantar Mustan
Donsuz Dündar Onsuz Osman
İspiyon İsmet göklerde

Meyli Hakîkâte hamil
Geliş Abdullâhtandır bil
Akınlarda Koca Memil
Madum Murat serhatlerde

Cansız Cafer Hızlı Harun
Tomruk Tahsin Sadık sorun
Mağrur Mülayimde görün
Balta Bekir köşelerde

Bel Bünyamin Balcı Battal
Sünepe Seyfi de yat kal
Onu okur şıllık Zühâl
Ödlek Ömer bilmesede

Âişe Anamız var ki;
Gözbebeğim göklerdeki
Cibril, İSLÂMİ’ye der ki;
Kerâmeti müyesserde

Fıstık Fikret uyanmıyor
Zırpırt Zühtü dayanmıyor
Mskin Mahir boyanmıyor
Hissiz Hüsniye nerede

Höt Halûkun gözü özde
A’mâ Yırtık Yunus gözde
Yanık Yusûf’un göz düzde
İpsiz İrfan çantepede

Durgadın duymuyor sesi?
Güllü güldürür herkesi
Leylâk Lâtif bilmecesi
İn İbrahim çözmesede

Mimli Muharrem şâh Şâbân
Rençber Recep sır Ramedân
Tekgöz Tanju başsız Boran
Misli Mevlût vermesede

Açmaz Asiye başını
Saf Sare çattı kaşını
HACER'i ESVED taşını
Kırar; çünki sap keserde

Sessiz Sait Has Hediye
Süslü Sümbül hoş Hayriye
Kemter Kerem nar Nuriye
Mir Muharrem girmesede

Fil Feyyaz’la Elsiz Enver
Adsız Arifleymiş meğer
Sultan Süleymandan haber
Nazlı Nâki vermesede

Ak Abdurrahman zor Zeki
O şükürsüz Şükrü’deki
Afâtı Asûman neki?
Zârif Züleyha neşede

Yazmakla bitmez ki bunlar
Çok; lâta, kalâs, odunlar
Yorakta birikir unlar
Değirmenci vermesede

Şâhidim ELLÂH, İSLÂMİ
Ehlinde değil Dümeni
Çok sular alır bu Gemi
Esrâr, Hikmet hendesede