Köylü - Şehirli Şiiri - Uğur Musab Şahin

Ne köylü kaldım, ne şehirli olabildim.
Köydeyken, şehre karşı özlemim vardı,
Şehirde, köye olan nedametim kaldı.
Köyde dolu dolu yaşadım çocukluğu,
Şehirde de kaybettim varlığı, yokluğu.
Köyde, takıldığım ahşap köy kahvesi,
Şehirde beton yığını, öğrenci caffesi.
Köyde sütün, peynirin, yağın en hası,
Şehirde pastörize peynirin, küfü pası
Köyde organik meyve, taze sebzeler
Şehirde GDO lu, o bayat yiyecekler.
Köyün temiz havası vardı, çam kokan.
Şehrin kirli havası, ciğerleri kurutan.
Köyün sesiz, sakinliği kafan dinlenir,
Şehirde gürültü kirliliği, sinirler gerilir.
Köyde, hal hatır sorar, yalnız kalmazsın.
Şehirde aynı binada komşu, tanımasın.
Köyde, taş çeşmenin buz gibi serin suyu
Şehirde klorla karışık, fosseptik kuyu
Ne köyümün, ne köylünün kıymetini bildim.
Ne köylü kaldım, ne de şehirli olabildim.
2000