Köyden Dönerken Şiiri - Salih Çelik

Allah’ımın bana bir lutfu köyüm
Yeşil güzelliğine doymadan döndüm
On beş gün kaldım da güzel köyümde
Bir yeşil elmayı soymadan döndüm.
***
Yamaçlara çam fidanı dikilmiş,
Fitne tohumları söküp atılmış.
Yerlerine sevgi dostluk ekilmiş
Bir tek dedikodu duymadan döndüm.
***
Güneş yaktı gölgesini aradım
Rüzgar vurdu sıcağına susadım
Bir gününde dört mevsimi yaşadım
Köyün havasına uymadan döndüm.
***
Sırtını yaslamış Gazi dağına
Dölek deresini almış sağına
Zinamen yanına Sobran soluna
Komların’da kuzu yaymadan döndüm.
***
Leri deresinin kıyı hep çayır
Almaza taşının her yanı bayır
Güneş vursa gözesinde su soğur
İçtim ama dişim buymadan döndüm.
***
Kimi zaman yola çıktım dolaştım
Kimi zaman Yetirmez’e ulaştım
An olduda her bir şeye bulaştım
Çukurlarda keklik vurmadan döndüm.
***
Bahçelerde çeşit,çeşit meyvalar
Kuşburnudan tutta eriğe kadar
Kırmızı dağlarda fındık bile var
Dalından kopardım kırmadan döndüm.
***
Yaylasına çıkıp yaylayamadım
Horonuna girip oynayamadım
Günler nasıl geçti anlayamadım
Vallahi birini saymadan döndüm.
***
Tuzlu suyu çocukluktan bilirdim
Uğramasam sırf kahrımdan ölürdüm
Onun için döner yine gelirdim
Üfledim dudağımı sürmeden döndüm.
***
İstedim herkesle vedalaşayım
Köyden ayrı,köyle birlik yaşayım
Fırsat bulur bulmaz yine koşayım
Üzgünüm çoğunu görmeden döndüm.

Gümüşhane/kabaköy