**Köydeki Günlerimden Şiiri - Hüseyin Sö ...

Elektrik yoktu köyde,
Bir gaz lâmbası,bir fitilli idare,
Bulamazdım çalışmamaya bahane,
Bir elimde defter,bir elimde kalem,
Yüreğimde bitmeyen elem,
Hep bir şeyler yazardım.
Bazen kalemin gölgesine,
Bazen titreyen aleve kızardım.
Zor olurdu titreyen alevde yazmak,
Mümkün olsaydı kaderimi bozmak,
Bozardım.

Bir gün bir şiir verdi, öğretmen,
Ezberleyin diyerek,
Yalnız ben ezberlemişim,
Herkese kızarak,beni ise överek,
Öğrencileri tahtaya çıkardı.

Arkadaşlarıma vurmamı söyledi,
Sözde onları cezalandırmak istedi,

Aklınca cezalandırmak...!
Bu söze istemedi inamak,
Minik yürek.
Hafifçe titreyerek,
'Vuramam öğretmenim' dedi.

Öğretmen kızdı!
'Vur' dedi.
'Vuramam öğretmenim'
Çok sinirlendi öğretmen.
Söğüt dalıyla beni döverek,
Her tarafım simsiyah eve yolladı.

Kimseye söylemedim olanları,
Günlerce sakladım,
Vucûdumun moraran yanlarını.
Yusuf öğretmeni silmiştim,
Kalbimden.
Sevgisi kaybolup gitmişti,
Yüreğimden,
Damla damla gözyaşları akmıştı,
Gözlerimden...

Evet dostlar;

Her gözyaşı bin ah getirir,
Belki iyilikleri alıp götürür,

Tanrım büyüktür bu acıları,
Bir gün bitirir.
Diye dua etmiştim.

Bir gün müfettiş geldi,
Teftişe.
Öğretmenin çalışmasına,
Yaptığı işe,
Not verdi.

Bir el,diğer elin üstünde,
Bekledi öğtetmenim ayakta,
Ballı sözler dudakta,
Müfettişin her konuşmasına,
Evet efendim dedi.

Müfettiş öğrencilerin yanında,
Çorbasını içti çanakta,
Tavuğunu,baklavasını yedi,
Tabakta.
Teftiş bitti.
Başka köye gidecekti,
Başka okulu teftiş edecekti,
Yolu bilmiyordu,
Öğretmen,Hüseyin yolu size göstersin dedi.

Müfettişi bindirdiler katıra,
Çıktık yola,
Ben yürüyerek önde,
Soğuk bir günde,
Çamurlara bata bata,
Derman kalmayan,
Bedende.
Köye ulaştık.

Hey koca Allah'ım bu ne eziyet!
Böyle mi olur meziyet?

'Ne olur şu insanları terbiye et'
Diyerek,köyüme döndüm,
Yorgunluktan bittim,öldüm.
Küçücük yaşımda neler gördüm
Neler...

Unutamayacağım anıları,
Yıllar sonra şimdi,
Paylaşmak istedim sizlerle,
Okumayın beni ağlayan gözlerle,
Hayata bakın hep gülen yüzlerle...