Ufakta kaybolurken güneş
Köyde akşamı seyretmelisin
Her tarafta bir sükut
kafayı dinlercesine
Etrafta kuş cıvıltıları
Kalbi ferahlatırcasına
Orada korna sesleri yok
Kuş sesleridir orada
İşittiğimiz en çok.
Hele hava kararmaya başladımı
Yavaş yavaş
Uzaktan çoban görünür
Sürüsünü önüne katmış
Kalbinde keder yok
Ceketi omzunda
Dağdaki yoldaşı kavalı da elinde
Kuzular oynaşır durmadan
Onlar da köye dönmenin sevinci içinde
İnsan, bu kalbe sükun veren sessizlikte
Tabiatın müziğini dinler
Kuş cıvıltıları
Daima güzel bir ahenkle çağlayan dere
Ve nihayet
Yanık sesli müezzin ezan okur içli sesiyle
Bu ilahi ses dalğa dalğa yayılırken
Köyün üstüne
Ayşe fadime çeşme başında
Onlarda kapılır bu ilahi sesin ahengine
Fadime başını kaldırır gökyüzüne
Dua eder askerdeki Mehmedine
Birazdan tarladan döner
Mehmet, Hasan, Hüseyin
Toprakla boğuşmuşlar bütün gün
Keder yok güneşin esmerleştirdiği yüzlerinde
Kızgın güneşin altında, taralda
Ter döktüler bütün gün.
Şimdi akşamın sessizliğinde
Bütün gün çalışmanın verdiği huzur içinde
Döndü taralasından
Mehmet, Hasan, Hüseyin...
Ağostosun o sıkıcı akşamlarında
Buram buram terlerken şehirdekiler
Dik yamaçlardan esen çam kokulu rüzgarlar
Derenin içli içli akışı
Ve nihayet
Kuş cıvıltıları içinde
Bir ömürdür köyde akşam....
(1956 yılında Antakya askeri gazinosunda ilk defa yapılan şiir şöleninde okuduğum şiir.)
Ahmet MansuroğluKayıt Tarihi : 5.1.2005 19:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hayatimin ara sira raftan indirip yasadigim tarafi bu anlattiginiz. sagolunuz.
TÜM YORUMLAR (3)