Köy Öldüğünde Şehir Ölmüştür

KÖY ÖLDÜĞÜNDE ŞEHİR ÖLMÜŞTÜR

en çok da çocuklar ölüyordu
açlıktan, soğuktan, savaştan
arkasından anneleri ölüyordu
iki göz iki çeşme karaları bağlamaktan
sonra da babaları ölüyordu
bastırdıkları acıdan, kederden ahh u vahtan
çaresiz kalıp da bir şeyler yapamamaktan
sonra akrabaları, tanıdıkları sonra
sonra bir köy tamamen ölüyordu.

duyan duyduklarını, gören gördüklerini
bir sır gibi saklarken şehirlerden

hiçbir tarihin yazmadığı
yazmaya utandığı, büyüdükçe küçülen
sınırlarında kazılı dipnotlarıydı bunlar

aynı kaderi paylaştılar kasabalar
kaçanları da oldu direnenleri de
anneleri babaları ağlamaktan kurudular
bin defa ölmekten daha kötü

şehirler şehirleri izledi
aynı kaderi paylaştılar öncekiler gibi
renkleri, dilleri, dinleri ne olursa olsun
ayırsalar da ayrılmadılar diğerlerinden
yanaklarından akan gözyaşları gibi

savaşlar, savaşlar, bir daha savaşlar
ölülerini kaldırmak için mi barış anları
arkasından daha bir hızla
dev binaları da yıkıldığında şehirlerde
sığınamadılar kasabalara, köylere
sürgünler, göçler, sığınmacılar
değiş tokuş edilen esirler

bir farkla
duyanlar duyduklarını, görenler gördüklerini
kabara kabara anlatmaya başladılar
bu ara ilan edenler de oldu zaferini
tüm dünya duydu o zaman

bir ülke ki harabesine gömüldüğünde
yaralarını sarmak ne kadar da zordu
sürgünler, yetimler, gaziler, şehitlerle dolu
kaç anıt dikilecekti ki savaşa karşı
anıtlar durduramazdı savaşları

(Adsız Fırtınalar Doğuyor)