Köy Deyip Geçme Be Birader

Kapattık televizyonları,
Açmıyoruz radyoyu,
Gazete zaten yok,
Kaos haberlerden,
Kurtulduk derken,
Yanılmışız bunları söylerken.

Bir kısmı diyor ki
Köy deyip geçme be birader,
Dertler kösdağ'ı kadar,
Dedikodu çok mu çok,
Durumsa anlatılanlara göre,
Şehirden daha bombok.

Kolay mı koca köyün,
Hâl'i ahvâlini bileceksin,
Memurunu sayacaksın,
Alacaklı ve borçlusunun,
Çetelesini tutacaksın.
Soyu sopu öğrenip,
Hafız gibi yutacaksın.
Genelde işin ucundan değil,
Lafın ucundan tutacaksın,
Yeri geldiğinde,
Bir güzel adam satacaksın,
Sonrada çıkıp pazara,
Tekrar satın alacaksın.
Yani omurgasız olacaksın,
Fırıldak gibi döneceksin,
Bakan yüzünü göremeyecek,
Bir sürüde yüzün olacak,
Ama bunlar çok normalmiş gibi,
Hayati yaşayacaksın,
Ortalıkta dolaşacaksın,

Oturunca kahveye,
Başlar nutuklar,
Balık baştan kokar,
Demedim mi geçen bayram,
Bu adamlar zaten şerefsiz,
Gık diyeni asacak,
Gak diyeni atacaksın,
Her gün mazota zam,
Almıyor bu işleri kafam.
Düzelmez bu işler,
Bize gerekiyor bir lider,
Kral gibi bir adam,
Padişah gibi,
Atatürk gibi...

Ama bir kısmı da var ki,
Bütün bunlar bir yana,
Asker yetiştiriyor Anadolu’ya,
Dur hele bir Allah aşkına,
Önce vatan sonra vatan,
Varsa bir sorun,
Biz oluruz koşan diyor.
Anlayacağın Allah adamı,
Adamın azınlıkta kalanı,
Sorunda bu ya zaten,
Az olması,
Köy burası,
Anadolu ovası,

Tek sorun,
Biraz eğitim, biraz bilgi, biraz akıl,
İslam’ın ilk emri oku hemşerim,
Haydi, bu kervana sende katıl.

Hasan Arpacı,1999,Ortalıca,Tosya