Köy de Şiiri - Coşkun Aydemir

Komşu köyde,tepede,
Camları denize bakan,
Sundurma çatının altında,
Hevesle gençliğini torpüleyip,
Yarınına surat asan kadın.
Deneyip tüm yemekleri,
Çok susan,hep susan.
Güçlü kolların gibi değil mi kalbin.
Oysa bu yeşil tepelerin en güzeli,
O derin maviligin en masumu
Sen değil misin.
Kaçıncı yaranı kapatıyor o suskun bakışların.
Guguk kuşu uçmaz ki burada.
Acımızı başkasına emanet edelim.
Bilmezmisin,
Sen değilsin ilk,
Çiçek açinca kırağı vuran.
Yüzünün soğuması,
Hep aşkın üşütmesinden.
Bu dünyanın gördüğü,
İlk kalp seninki değil.
Sil yüzünden,
Karayeli, kesişlemeyi,
Önümüzde bahar,
Anlamasın sana bakan,
Düşlerinin yorgunluğunu.
Komşu köyün yeşil tepelerinde,
Umudun boynuna,
Kuşun kanadında değil,
Sallanan dalgalı saçlarina geçir ipi.
Bakarsın bir köpeğin olur,
Aşkın kopekleşmesini anarsin.
Her baktığında,
İnsanın alçalmasını,
Yinede iyi bak ona.
Kendine bakmadigin kadar iyi.
Bir kümesin,
Bir kaç kedinin,
Bir köpeğin
Hayat veremeyeceği ne var.
Birde bahar yakınsa,
Köyde akşam üstuyse birde,
Sobada sıcak çay,
Yukarıda tepsi gibi ay,
Ay,ay,ay
Yaşiyorsan bir de,
Yalandan değil sahiden,
Yarının seni beklediğini unutma,
Şiirler yaz,
Maniler diz,
Sen olunca,
Ev,ev gibi.
Köy, köy gibi.
Aşk,aşk gibi.

Mart2025