Kovid 19 Sendromu. Şiiri - Nisari Özdoğan

Tarihlerde nice salgın okuduk.
Korktuğumuz başa geldi ne çare.
Urbayı boş verip, maske dokuduk.
Ani geldi; sanki seldi, ne çare.

Koronadan, bu musibet sorundan.
Torun dedesinden, dede torundan.
kaçar oldu, uzak durma zorundan.
Toplu aileyi böldü ne çare.

Kurası çıkanlar ecel sesine,
Sessiz ve habersiz gidercesine.
Sevdiklerimizin cenazesine,
Gidemedik, sanki el di, ne çare.

Aşımızı birbirine katardık.
Torunla kucak kucağa yatardık.
Üç kişiye ulusal yas tutardık.
Bir günde yüzlerce öldü ne çare.

Dururken gelmedi; Yaratan saldı.
Çare yok. İşimiz Allah'a kaldı.
Belki de aklını başına aldı.
İnsan hevâsına yeldi ne çare.

İşimize hile katacak mıyız?
İnsan için silah satacak mıyız?
Böyle gider ise; batacak mıyız?
Dünya gemisini deldi ne çare.

Tek tek avlamaya kalkışsak bitmez.
Ne atom bombası, ne füze; yetmez.
Hepsini toplasan bir gram etmez.
İnsanlık haddini bildi, ne çare.