Kötürüm Uykular Şiiri - Hıdır Mutluer

Önce yüreklere indi zamanın siyah perdesi
Ardında kaldı kir ve pas, tuz ve yara, ateş ve kül
Ardında kaldı göğsünü parçalayan ses
Gözler ışığı inkâra durdu sonra
Sonra hükmü başladı umarsızlığın; insan tüketen kötürüm uykular

Anla diyordun ya
Anlamak zaten öfkemizin ışıldayan prangası

Uykusuzu ol istiyorum uyuyan bir dünyanın
Uyuyan bir kentin
Uyuyan bir sokağın
Uyanık geç kötülüğün rıhtımından

Duyumsa iç çekişini bir kelebeğin
Seviştiği son çiçekte bırakırken ömrünü
Ya da iniltisini güz giyinmiş bir yaprağın
Kıyımına uğrarken avare bir rüzgârın

Parçala kalbini
Dağıt uzak yakın bütün atlaslara
Acılar kemirsin yüreğini
Başka nasıl kurtuluruz

Dün çok öldük, bugüne sığmadı gözyaşımız
Yarının güzel olacağını kim söyleyebilir