Kendi Kendinin Elinden Tutsun Yara

1

Günün yakasından tutuyor mahşeri çağrıştıran sözcükler
Kapkara bir ah gibi taşarak geceden
Gibi derin bir sancı ille de doğurgan
Dilimin çaresizliği şimdi ellerimden boşalan

2

Ne söylesem bir mermer soğukluğu
Albenisinden uzak yaldızlı bir granitin
Ve kırmızının iticiliği/kan bulaşır diye olası bir çekingenlik ve ne çok ne çok ürkeklik/
Ve uslara nüfuz etmiş bencilliğin simyası

Kendi kendinin elinden tutsun şiir
Kanayan bir söze hangi yürek merhem

Sonu yok tüketiyor aldanışların çetelesi
Kendini yakıyor su suskunluğun ayazında
Uzak denizlere bir bir ah bırakıyor, bir bekleyiş, bir özleyiş
Külün deltasında hüzünle mühürleniyor sözün güncesi

3

Beni bağışla, gidelim, kimseler görmesin
Hiç girmeyelim bu yollara, bu yollar ne güzel taşlarla döşenmiş
Ürkütmeyelim, aşklar sereserpe sevdalar dalbudak
Ölümsüzlük iksiri bulunmuş
Sözün mabedinde ehl-i keyf

Beni bağışla, gidelim, kimseler bilmesin
Sökelim kaldırımlardan ayak izlerimizi
Dilimizde biriken ahraz sesleri başka denizlere dökelim
Bir martı kanatlarına yük etsin
Bir dalga uzak kıyılara sürüklesin

Kendi kendinin elinden tutsun yara
Gün tükeniyor ve umur etmiyor şiir