Kötümserlik Şiiri - Esat Erbil

Neresine baksan,
Veran görünür
Benim sevgili Memleketim.
Gögü bile.... Maviliğinin
Rengi bozulmuştur,
Şimşekler çakmasında
Karanlıklar... Boğuyor bizi,
Ne bir kurtaran var
Nede güvence.
Sabahlar...
Ufuklardan aydınlık yerine
Bizi karanlıklar basar.
Bahçelerimiz... Sessiz
Ağaçlar yapraksız,
Bülbüler ise... Seven güllerden
Küsülü, yalnız budaklarda
Ne güller açar
Ne de bülbüller ötiyor
İşte bir siyah
Kara bulut... Bahçemiz örter.
İnsanları Memleketimin...
Tuhaf, tuhaflar
Benimle bir Mahallede
Oynayan ve büyük olan kimseler,
Beni tanımıyorlar!
Bunlar beni hepsi... Umutsuzluğa götüriyor
Cennet dalımı kıracaktır
Birazdan.