Kötülük Şiiri - Nevzat Dağlı

İnsanın vicdanı boşaltılırsa,
Vicdanın yerini alır kötülük.
Yürekte sevgiler daraltılırsa,
Kendine emin yer bulur kötülük.

İhtiras, intikam, cehalet varsa,
Muktedir olanlar hakkı kovarsa;
Adalet işleri baştan savarsa,
Kendini yetkili bilir kötülük.

Ortam kötü ise değişir huylar,
Zamanla yozlaşır bayanlar, baylar.
Kadına, çocuğa, güçsüze uylar,
Mazluma musallat olur kötülük.

Ormana, denize, göle saldırır,
Doğayı savunan dile saldırır.
Eşine, dostuna bile saldırır,
Öfkeden burnundan solur kötülük.

Değer vermediği alın teridir,
Şehit cenazesi oyun yeridir.
Masumun korktuğu onun şerridir,
Toplumu ortadan böler kötülük.

Fırsatı buldukça kötülük eder,
Vatanı bölmeye hemen meyleder;
Eyalet, özerklik tartışılsın der,
Anayasayı da siler kötülük.

İnsanları suçlar özü doğruysa,
Hayvanları suçlar izi doğruysa.
Aydınları suçlar sözü doğruysa,
Doğrunun ardından ulur kötülük

Kötülük toplumda açar yaralar,
İyilik korkarsa vurur paralar.
Zehirli mirastır soyu karalar,
Babadan evlada kalır kötülük.

Organize olup zulmü artarsa,
Konuşan oldukça ağız yırtarsa;
Hakkı adaleti kendi tartarsa,
Bir düşünün gayrı n’olur kötülük?

Yok olsun kötülük, acı tükensin,
İyiler çoğalsın, gücü tükensin;
Saltanat makamı, tacı tükensin,
Gücü tükendikçe ölür kötülük.

Tanrı’ya sığınıp yazılmaz ise,
Kötülük düzeni bozulmaz ise;
İyiyle birlikte gezilmez ise,
Nevzat’a da elbet gelir kötülük.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat