Uyan Mürit Şiiri - Nevzat Dağlı

Yıllarca cenneti hayal etmiştin,
Gittin tarikata girdin uyudun.
Seni uyarana kinler gütmüştün,
Ektiğin nefreti derdin uyudun.

Zampara bir şeyhin müridi oldun,
Seni efsunladı uyuya kaldın.
Onunla din iman borusu çaldın,
Kulağın sağırdı, kördün uyudun.

Sapık şeyhler vardır, diyene kızdın,
Seni yoldan çıkmış sayana kızdın.
Gün geldi sırları yayana kızdın,
Her şeyi şeyhine sordun uyudun.

Şeyhi iman için hak görür oldun,
Ayağı dergâhta çok sürür oldun.
Namaza niyaza boş verir oldun,
Seccadeyi hemen dürdün uyudun.

Şeyhinde şatafat, azamet vardı,
Sana reva olan hep zahmet vardı.
Güya tarikatta keramet vardı,
Kendini pisliğe sürdün uyudun.

Her zaman şeyhinin ağzına baktın,
Atatürk’e kızdın, laike taktın.
Kızını, oğlunu, eşini yaktın,
Başını yastığa vurdun uyudun.

Hemen irkilirdin aydın dokunsa,
Düşmanlık sanırdın seni sakınsa.
Seçimde şeyhine kimler yakınsa,
Oyunu onlara verdin uyudun.

Şeyhin siyasetin maşası idi,
Soygun sisteminin köşesi idi;
Zikir âleminin neşesi idi,
Birlikte höykürüp erdin uyudun.

Biz sana yıllardır uyuma dedik,
Gözün, gönlün açık olsun istedik.
Ne yazık ruhunda açıldı gedik,
Düşünde kâbuslar gördün uyudun.

Nevzat bağırıyor, uyansan artık,
Şeyh değil Tanrı’ya dayansan artık.
Bilimin nuruyla boyansan artık,
Kendini ziftlere sardın uyudun.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat