Türkü söylüyorum yürürken mezardan geçer gibi caddelerde.
Görsem kanıyor toprak ağaçsız, bu son eylül akşamlarında.
Gök yüzü kaybediyor maviliğini matemi karalar bağlatır.
Karanlıklar içinde yürür gül, neden açsın kapkara kalplerde.
Hazan günü geldi aniden açtı kapılarını her telden çalar.
Ömrümün son günleri de mi olacak mı böyle karma karışık.
Sekecek mi attığımız taşlarımız deniz üstünden bir kuş gibi.
Bir su döküldü üstüme gaddar yarenlerimce kalmadı imkânım.
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum kaldı umursamazlığım.
Sarar dürer beni böyle yazılmış anlıma olsun kader diyeyim.
Nasıl bildirdi kendini, kara yazılmış ellerle oldu böylesine.
Sana ben anlatacaktım üzüldüm, kaldı kulağın hainlerde.
Kenan Gezici 09/09/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 9.9.2025 09:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!