Kötü Bir Miras Hikayesi Şiiri - Ulvi Gör ...

Ben sana biraz taşikardi biraz migren,
Biraz kitap, bir sandık şiir.
Ben sana uzunca bir yol, yarısı güneşli.
Bir yayla havası bırakırım, çabucak sislenen.
İzmit Körfezi'nde kahkahasız bir fotoğraf,
Ege'nin en kıyısında iki kadeh rakı.
Birkaç kötü huy bırakırım, biraz su.
Bir yılbaşı süsü,
Unutulmuş bir doğum günü hüznü.
Ben yine bir heybe yük bırakırım sana,
İçi, gece yarısından sonra yazılmış mektuplarla dolu.

Ben sana yarısı yenmiş tırnak,
Uzun uzun beklenmiş bir hastane koridoru.
Ben sana tekinsiz bir özlem bırakırım,
Günü belirsiz bir randevu.
Ben sana uçurumlar, köprüler, viyadükler,
Kimsesiz bir deniz feneri.
Kendini bilmediği yollara vuran bir yolcu.
Ben sana bir şair mezarı bırakırım,
Yeni gömülmüş ama çoktan çekilmiş toprağının suyu.

Ben sana biraz kış, biraz yaz.
Ama çeşit çeşit bahar.
Sana göre son, bana göre ilkbahar.
Ben sana uğuldayan bir dünya bırakırım,
Nasılsa sesim kulaklarında bir gün mutlaka çınlar.

Ben sana ilk gençliğimden buruk bir şarkı,
Esmer bir erkek çocuk bilmişliği,
Sarışın bir kız çocuğu güzelliği.
Ben sana küçücük bir gemi bırakırım,
Her gün "İskele"den denize atar kendini.

Her neyse, şuydu buydu.
Yan yana son fotoğrafımız bir lavanta avlusuydu.
Sen konuşmasan da söylemesen de olurdu.
Çünkü geride kalan herkes bilir,
Kötü bir miras, biraz da sahibinin suçu.