Kotası doldu kalbimin,
Ne yeni bir dost,
Ne yeni sevgili.
Hayat hep aynı işte,
Aynı sözler,
Aynı duygular...
Bir yerinden düğümlendi,
Bir yerde durdu.
Söyle mehtap, söyle,
Böyle hain, böyle sinsi
Bizi sırtımızdan kimler vurdu?
Kime çok geldi varlığımız?
Kimi incitti gülümsememiz?
Aynı kin dolu bakışlar,
Aynı kıskançlıklar, hırslar,
Böyle apansız, böyle sürpriz
Düştüğümüz tuzakları kimler kurdu?
Sanki yer yüzünde zaman durdu.
Kalbim,
O da durdu.
Kayıt Tarihi : 1.8.2020 18:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
28/04/2014
