Köstekli Bir Sevda Şiiri - Gönül Aksoy A ...

Ben hâlâ

Denize mektuplar yazıyorum isimli isimsiz

Kuşlarla konuşuyorum sesli sessiz

Falında "Sevmiyor" çıkınca küsüyorum papatyalara

Sonra bir yaprak daha ekliyorum "Seviyor"diyorum belli belirsiz

Bir çizgi çiziyorum denizle gökyüzünün ortasına

" Ufuk" diyorum içimizde ne ince bir çizgiymiş meğer

Bazen güneş doğarken, bazen güneş batarken

Bir sevda büyütüyorum içimde şarkılardan nihavendi hüzzamına karışmış

Ritimli ritimsiz

Şiirlerden bir buket yapıyorum

İsimli isimsiz

" Bir şairin bir şiire başlamadan önce aklından geçen en güzel cümlesin sen"

Bazen redifli bazen redifsiz

Ne seni lâyığınca yazmaya muktedir kalemim

Ne de seni yaşamaya kâfi geliyor takvim

Hem mürekkep, hem zaman kifayetsiz

Ben hâlâ takılı duruyorum bir umudun ucunda

Bir sevdanın yamacında

Hâlâ yalnız sana aşık, hâlâ sana sadık

Bak yine "İşte Öyle Bir Şey "çalıyor beraber oturduğumuz masadaki plâkta

Ben yine en çok sana yakın

Ben yine en çok senden uzakta

Aklıma ara sıra geldiğin yalan

Aklımdan hiç gitmiyorsun ki asla

Eski usûl köstekli bir sevda bu

Sol yanımın iç cebinde yaşıyor

Avucumun içinde atıyorsun

Vakitli vakitsiz

Bir yaprağın içinde bir damar arar gibi

Gözlerim gözlerini arıyor ufuklarda ferli fersiz

Uyuyan bir çocuğa bir masal anlatır gibi

İsmini fısıldıyorum yıldızlara yerli yersiz

Sözler susuyor sonra , köstekli bir sevdadan dağılıyor sözcükler

Zincirli zincirsiz

Tozlu bir plâktan yükseliyor nağmeler

Güfteli güftesiz