Kostakca Kadindi Giden Aksam

Herhangi bir aksam sokaginda bagsiz dizginsiz
Karanliga düzensiz araliklarla adini sonumu getiremeyen dalginlik
Suyun akip gittigi yeri dinliyor
Bulmaya calistigi adreste dagildigi yerleri toplamaya
Ve camdan arnavut kaldirimli ara sokaklara
Daha sonra da öteki caddelere seyrek kadin ayak sesleriyle
Süzülüp sizan vitrin isiklarinin
Kuru dallarda bir de soguk rüzgarin sesi vardi
Kar dolmus eski gülümseyislerin terkettigi yapraklara
Örtüsünü sermis beyazligin üstünde sarinmis bürünmüs kostakca kadinsa
Kullandigi hayattan sectigi resmin
En iyisi bu diyerek bekar kediye kizil lazer isinlari tutarak
Evde kenarda koltukta dolmus birikmis yasam yükünü
Mertledigi yerdeden daha yükseklere ve cevikliklere noktadan noktaya
Ikisi berabere kalan en iyi anti depresan bu tesellisi avutuyordu
Faytonunu az öteye kizaklamis ocagin
Sifresi bozuk dillerle hayat konulu buz gibilere malum
Sohbetsizligin en siyah yerinde terkedilip birakilmis yediverenler
Zaten hic bir yere varmayan
Ve birbirinden soguldukca hic bir cakma cirayla isinmayacak olan
Onca yogun bakim yokluklarini yüklenerek
Ortadan bölnmüs düslerle yüzü soguk isinma hareketleri yapip
Kendi aralarinda konusan telefonlarin saklayip gizledigi insanlarini
Ve tutusmus lades bizde kalsin diyen geceye sabaha sulara zamana
Ordan siyrilip cekilerek digerine devam diyorum ben
Caldigim isligimi önüme firarima katarak
Aska aynen devam diyorum..

Ocak / 22