Bol miktarda ilaçla, ilde dolaşmaktayım,
Anlamadılar bile hâlâ anlatmaktayım…
Bunlar atık ilaçlar yok, etmeniz gerekir,
Doğaya karışmasın, toprağa zarar verir…
Garip garip baktılar pek rastlamamışlardı,
Almak istemediler, çaresiz kalmışlardı…
Şahsımız ilk kişiydi, atıkları getirten,
Olmamıştı başkası, bizim gibi düşünen…
Varsın atılsın çöpe toprağım zehirlensin!
Bu kimin umurunda cehalet hiç dinmesin…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 25.9.2014 00:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!