Koskoca Bir Karanlığın Gölgesinde

Adımı doğarken unutmuşlar
gün günü hapsedip
haftaları kovalarken
Budur pusuya düşmüşken
budur kimsenin görmemesi beni

Şiir kitabımın sonbaharıdır
yaprakları sararmış başucumda dururken her gece
koskoca bir karanlığın gölgesinde
ellerim ceplerimde kaybolup gitmişken
aşk şiirleri düşüp tarihe paramparça olmuş
Yolumu yitirişim böyle ağlaya oynaya

Şimdi bir masa gelecek önüme
ta maveradan koskoca bir karanlığın gölgesine
üstünde mor gözlü bir padişah
ayaklarında kurbağa bacaklı bir şair
bir masa gelecek geçmişimle bezeli
sırtımda hiçlik hırkası ya olur
ya olmaz ölümden bu kadar korkmuyorken

(04 Kasım 2006)