Köşkler Şiiri - Kutluay Erdoğan

Sanırlar ki cenneti yemyeşil ağaçlar, içlerinde köşkler.
Ağaçlar, arasında kaybolunası saçların
Kapısı dudaklarındır.
Gülünce görünen dişlerin de köşkler.
Göğsünde tüten amber, dilinde kalan kevserdir ilaçlarım.

Kitapların yalan söylediği cennet şurada dursun.
Onlar, tanrı isterse girersin diyorlar cennete.
Nereye baksa manzarası cennetimin orada olursun.
Tanrı sensin bu yüzden her girmek istediğimde cennete.

Dudağım yanaşınca kurulur kapına sıratım.
Çünkü şaraba, şireye susamaktır mecnunların ibadeti.
Ve tutup belinden yıkarım arafı.
Kendime çekince seni.
Değil kitaplar tanrı bile yaratamazdı böyle cenneti.