Köşk Şiiri - Kamil Özer

Gel ey insanoğlu sende çök,
Ne sevdalıları ağırladı bu köşk
Bazen düştü gözümüzden damla damla yaş,
Ve bir ufak bitirdik devrilirken saatler yavaş yavaş.

Bazen uykular düşer gözümüzden uyumak üzreyiz
Bir köşk sevdası sarmış bizi yolunda yürümekteyiz

Yaslamışım sırtımı bir taşa
sağımı, solumu bırakmışım ben,
her bir arkadaşa...

Sağımda,[düzmece]kemal var,
bir o kadar yangın yüreğinde
elinde sermayesi,bir tutam aşkı var,
...
bazen fazla kaçırır birayı,
ve gülmeye başlar
anlaki bulmuştur kafayı....
o hep saat 11 de eve gitmesi gerekir.
gitnezse babası onu o saatte bitirir.
ve kemal içemediği her şarabı
gecenin karanlığında çaktırmadan bana içirir....
ve Resul vardır yanımda,
baba,diyerek girer lafa,
bir türküdür hayat ağzında
karışmıştır ortalık,karışmıştır laf lafa
o hayatın gergefine nakış nakış şiir işlemiştir,
ve insanlar beklediğiniz bir şair vardı
o da gelmiştir........
sıra geldi efsaneye
o bir istanbul hayranı,o bir sulukule aşığıdır,
yanıyorsa bir yerlerde bir yürek
Anlaki ondaki AŞK dağlar kadar
sen tut ucundan hangi yöne çekersen çek..
lan.... diye girer her lafa
al der bi fırtta sen çek
ve olmuştur kafa duman,
of aman,of aman,
türküler söylenmeye başlar yenibaşta
bir yeşil tuborg tekerlendi yanıma,
şişeler,tenekeler dağılmaya başladı şimdiden.
Erhanı unuttuk.her halde
o zaten çökmüştür bir köşeye sessizce
şiş şiişt lan gamil ordan çerez versene
bende diyorum içimden ha çenen çekile
Be adamım... ulan tenekeci
sensiz ne yapar bu kokoreççi,
gözlerin dalıp dalıp giderse karanlığın sonuna
bazen bir umut düşer avuçlarına
kaybettiğin her şey bilki
umut olur ışık olur yarınlara....

sevdik sevdalı olduk,sevdiğimiz çeker gider,
güneşe umut bağladık akşam olunca oda gider
böyle zamanda her şey bizi harap eder...
hiç bi şey bizi adam edemese de
bir yudum şarap bizi adam eder

____________________________________________________________________________