Koşalaşan Issızlık Şiiri - Adnan Durmaz

KOŞALAŞAN ISSIZLIK
kanadı kırık göçmen kuşları seversin sen
gözlerinle sar
fırtınalarından esirge beni
ve bana sığın öksüz çiçeğim
acını dinlendir gözyaşlarımda...
22/3/2016

ayaz vuran çiçekleri seversin sen
adı bilinmez bir dal hüzün
yüreğinin üşüyen yanlarında göveren
belki çiğdemim kanayan
belki direnişimle kardelen
sevginin duldasında koru beni
sevdadır
yürekte buzdağlarını eriten

hani yaralı ağıtlardır
bozkırın yarıklarında söylenen
yüzyıllardır yalnız
kimsiz kimsesiz
saçağına kuşlar konmaz acı
sevdasının boynu vuruk
türkülerinle karış nabzıma
yalnızlığımla sarış
çiçeklen
yaram kavuşsun
yağmura kavuşan kıraçlarca
yaran yaramla

gülüşünün arkasında gizil dehlizler
nafile aşkların kan kustuğu ömre
karanlığın bir sonu yok oradan tanırım
gülüşün sakladığı küt kırık sancıları
kuşlar uçan baharlarını yararcasına
saçlarının şelalesi aksın döşüme
belki süt mavi bir ay
soyundurur senden önce giyindiğim geceden
ve senin zincirlerin
ve çaresizliğim benim
koşalaşınca aşk olur onca yıllık cehennem
adnan durmaz
23.3.2016 03:59
KOŞALAŞMAK---BİRLİKTE TÜRKÜ SÖYLEMEK