Koş Leylam Şiiri - Yusuf Bulut 2

Bir çölün ortasındayım Mecnunca'sına,
Öylece koşuyorum ben Leyla'ma,
Leyla ölmüş artık, yaşayan Mecnun'um,
Ah Leyla! Ah Leyla! Artık kalbimin mezarında.
Gömemiyorum onu toprağa, kürek kırık!
Ümitler kırık değil,lâkin kazmalar kırık,
Bir çiçek oluyor, açıyor baharda..
Aç Leyla'm, bir leylak ağacı gibi beyaz,
Bir çelenk ol yeşil yaprağıma biraz,
Beni kurtar ümitsizlikten, çileden, yeisten,
Aydınlansın dünya, arınsın kirden, isten, pisten,
Ümitler açılsın çiçek çiçek, bahar geldi diye,
Senden herkese sevgi kalsın sonsuz hediye..
Ben Mecnun'um, aynıyım, bildiğin gibi,
Bazen akıllı yaşarım, bazen ise deli,
Biter belki bu çile, gönlüm olsa da dertli,
Birazcık unutayım çileyi, oluver teselli.
Sen vahasın çölde, yemyeşil, bitmeyen,
Sen rüyasın bende, uyudukça gitmeyen,
Uyanmaktan korkarım bu sonsuz uykudan,
Koş Leyla'm bana, birazdan sökecek tan! ..

15 Kasım 1996 Cuma