Koş İsmayil Efendi,Koş

Camdan,sevinçli bir ses,
Yankılanıyordu sokağa,
İsmayil efendi,Kızım geliyor,
Okullar bitmiş,kızım geliyor,
Aha mektubu burda,
Postacı yeni getirdi.
Koş kasaba,manava hemen,
Ev bom boş,özlemiştir şimdi,
Annesinin yemeklerini.

Şükriye hanım,böyle seslenirken,
İsmayil efendi bağırdı sokaktan,
Kıyma alayım kasaptan,
Manavdan da patlıcan,
İmam bayıldı yapıver,
Kızında imambayıldıyı,
Pek sever.

Domatesi unutma dedi,
Kırmızısından olsun,
Manava deyiver.
Ha kış turfanıdır diye,
Kazıklamasın seni,
Acı patlıcanı sokuşturup,
Bol keseden yaşamıyoruz,
Aldığımız üç kuruşluk,
Emekli maaşı,Kime yetecek,
Kızın okumasına mı?
Evin masraflarına mı?

Zor etti akşamı,Şükriye hanım,
Kızı gelecek,okulunu bitirip,
Büyük şirketlerde müdür olacak,
Yaşlı annesiyle,İmambayıldı seven,
İsmayil dayısına bakacak,
Böyle hayal ederken Şükriye hanım,
Aşağıdan kapının sesi duyuldu,
Koş ismayil efendi koş,
Kızım geldi,kızım geldi.

‘’’’Adalet Ağaoğlu’nun şiir ve sinek adlı
Öyküsünden esinlenilmiştir.’’’