koş da Gel Şiiri - Osman Uzunkaya

Ay ışığı karanlığı yararken,
Yıldızlara adresimi sor da gel.
Seher yeli saçlarını tararken,
Yalnızlığı gecelere ver de gel.

Ak bulutlar yağmur olup düşmeden,
Bahçelerden çiçekleri derde gel.
Göçmen kuşlar diyar, diyar uçmadan,
Yalnızlığı zincirlere vurda gel.

Gökkuşağı renklerinde giyinip,
Bir yaz günü yağmur olup düşte gel.
İçindeki umutsuzluğu yenip,
Kuşlar gibi kanatlanıp uçta gel.

Sonbahar hüznünü yola sererken,
Yaprak gibi dallarından düşte gel.
Gurbet akşamları sona ererken,
İster bahar, ister isen kışda gel.
OSMAN UZUNKAYA