Körüsten’de Okul Yolları

Hiç unutamam o güzel anıları!
Hep aklımda köyümde okul yolları!
Terlerdim sırtta kitap defter taşırken
Ve okul dönüşünde yokuş çıkarken...

Şimdi düşünürüm o toprak yolları.
Dönerken zor çıkardık sarp yokuşları.
Rahat yokuş aşağı okula gitmek!
İki katı alırdı okuldan dönmek.

Dönüş yorardı, zor olurdu yürümem.
Nerede kuru kalmış taş, kaya görsem
Üstüne oturup öylece dalardım...
Bu yüzden pek yavaş, geride kalırdım...

Şimdi düşünürüm geçmiş anıları!
Sadece etrafta şakıyan kuşları
Rahatsız etmemek değildi maksadım!
Fazla ürkekti, yavaştı adımlarım…

Elbet onlardan çok şarkılar dinledim!
Hala kulaklarımda, bazen dinlerim.
Sonsuzluğun duygu yüklü şarkıları...
Bazen de yaşarım o güzel anları!

Şimdi düşünürüm o geçmiş günleri!
Okul dönüşü dinlendiğim yerleri!
Biraz yorulunca ilk durağım yolda;
Yokuşu çıkınca, Yama’nın başında...

Sonra Kellü Gıranı çeşme yanında...
Çeşme dediysem, su deposu aslında...
Her vakit beni bekleyen kuru taşa
Oturup kalırdım kendimle baş başa!

Şimdi dönerim, geçmiş anılarıma!
Yollarda verdiğim o molalarıma!
Köyün doğasına, toprak yollarıma...
Durup seyre dalardım yalnız başıma!

Bakardım vadiye alttan yukarı...
Düzköy, Çamkiriş, Karakaya başları...
Sonra Gabalak Tepesi, Sis Dağı’na
Ve düz yeri olmayan Düz Göllü yanına...

Öyle dertleşirdim, yorgunluk bahane!
Anlatırdım her bir yana öylesine
Bir gün bu diyardan ayrılacağımı!
Yalnız seyir değil, vedalaştığımı!

Kuşlar bile anlamışlardı kaygımı
Ve ayrılık için hazırlandığımı…
Bu yüzden azalsın diye acılarım
Ben bu vedalaşmayı yıllara yaydım.

Pendik/07.02.2022